ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ(ﻋﻠﯽ ﻧﯿﮑﺠﻮ)

ﻣـﻦ ﺷـﺎﻩ ﺷـﻄـﺮﻧﺠﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯼ

ﺩﺭ بـینـه ﺟﻨﮕﯽ ﺳﺨﺖ ﮔُـﻢ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﭙﺎﻫـﻢ ﺭﺍ

ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﻠﻮﻟﻢ ﮐﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾـﺪ

ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻦ ﺍﯾﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫـﻢ ﺭﺍ

ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺧﻨﺠﺮ ﺧﻮﺭﺩﻧﻢ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ اما

ﻧﺸﻨﯿﺪه ڪس  ﺣﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺷـﮏ ﻭ ﺁﻫﻢ ﺭﺍ 

ﻣﺜﻞِ ﭘِﻠﻨﮕﯽ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔَﺸﺖ

ﺍﺯ ﭘﯿﺶِ ﻣﺮﺩﺍﺑـی ﮐﻪ ﭘَﺮﭘَﺮ ﮐﺮﺩ ﻣﺎﻫـم ﺭﺍ

ﻣﻦ ﺑﺮﮒ ﺧﺸﮏ ﻭ ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻭ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺳﺮﺩ

ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭘﺎﯼ ﻋﺎﺑﺮﺍﻥ ﮐـﺞ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍﻫﻢ ﺭﺍ