امروز صبح داشتم تلویزیون نگاه میکردم........یه خانومی رو نشون میداد که میگفتند هیچوقت ندیدن برای فرزند شهیدش گریه کنه......باخودم گفتم مگه میشه ادم پاره ی تنشو از دست بده ولی گریه نکنه؟؟؟؟
دختراش هم میگفتند مادرمون هیچوقت گریه نکرده.......
مادر شهید تقریبا 70سالش بود ....میگفت :من پنج تا بچه ی دیگه داشتم و نمیخاستم اونا اشکای منو ببینند و ناراحت بشن بنابراین جایی گریه میکردم که اونا نباشند و نبینند...چون بچه هامو دوست داشتم میخاستم همیشه منو خوشحال ببینند....
به این نتیجه رسیدم وقتی کسیرو خیلی خیلی دوست داری باید بهش لبخند بزنی نه اینکه گریه کنی و دل اطرافیانتو خون کنی....
لبخند بزن به دیروزی که خوش بود و به امروزی که زیباست و به فردایی که رویایی خواهد بود.